Elke dag merk je op social media dat er mensen zijn die ironie of sarcasme echt, echt niet snappen. De gesprekken die ze in het dagelijks leven hebben zijn behoorlijk anders dan bij mensen bij wie ironie de favoriete manier is om met anderen om te gaan.

Iets vergelijkbaars gaat op voor mensen die aphantasia of hyperphantasia hebben. Aphantasia betekent dat je geen mentaal beeld in je hoofd hebt. Wanneer je een appel voorstelt, dan "zie" je niks. De meeste mensen zien wél een appel, of  iig de contouren ervan. Mensen met hyperphantasia zien een appel in hun voorstelling die net zo gedetailleerd is als een echte appel, met putjes, kleine bruine plekjes en nerven op het ene blad. Mensen met hyperphantasia kunnen zwerven in hun fantasie en zien het net zo "echt" als een netflix-serie. Mensen met aphantasia kunnen het nauwelijkse voorstellen dat je ook echt wat kan zien in je mentale wereld.

De verschillen tussen mensen in hoe ze alles in hun wereld waarnemen is enorm.

Dit geldt uiteraard ook voor mensen met autisme of ad(h)d.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over verschil in intelligentie en bijv iets als kleurenblindheid of zelfs maar traumatische gebeurtenissen waardoor je anders naar het leven bent gaat kijken.

We nemen zo anders waar dan onze medemens dat we in andere werelden lijken te leven.

Zou dat niet aan de basis kunnen liggen van minimaal een deel van de conflicten die we hebben of van de fouten die we als samenleving maken?

Hoeveel verschilt jouw wereld van die van je geliefde of je collega?